Michał Tittinger: Albert wygląda dobrze, Anna jest pozytywnie nastawiona, ale Wiktoria i Oliwer nie są w pełni zdrowi

W weekend w Toruniu halowe mistrzostwa Polski seniorów, ale zacznę od tego, co było parę dni temu. Jak odebrałeś występ juniorów na wrocławskich mistrzostwach?Pozytywie. Dziewięć medali dla Podkarpacia to ostatnio mniej więcej nasz standard. A jeśli dodać, jak bardzo poziom idzie w grę, ile rekordów kraju padło we Wrocławiu, o życiówkach nie wspominając, to ocenę należy nawet podwyższyć.

W pchnięciu kulą Anna Kicińska machnęła prawie 14 metrów i zdobyła złoto z przewagą pół metra nad drugi miejscem. Postać numer jeden w naszej ekipie?
Słowa uznania dla przemyślanki, bo przy okazji o ponad pół metra poprawiła rekord życiowy. To największe nazwisko w podkarpackiej ekipie. Pół żartem, pół serio można jednak powiedzieć, że najlepszy był, startujący w U’18, Antoni Bonarek z MUKLI Dębica, bo poprawił „życiówkę” równo o metr. Zdobył brąz i zrobił największą niespodziankę z naszych zawodników.

Kacper Gołąbek wygrał chód, Kacper Łuc był trzeci. Medale duetu Stali Nowa Dęba chyba planowe?
Zwodnicy wykorzystują pewną niszę, ale solidnie pracują, robią swoje i chwała im za to.

Trzecie złoto było o włos, dokładnie o jedną setą setną sekundy, której do szczęścia brakło Damianowi Haehne w biegu na 60 m przez płotki. Co powiesz?
Że taki jest sport. Damian startował kolejny rok w młodszej grupie i jako jedyny miał czas poniżej ośmiu sekund. Był faworytem i w finale wykonał zadanie - pobił rekord życiowy, ale przeciwnik był minimalnie lepszy. Być może pewne znaczenie miało to, że w biegu eliminacyjnym Damian dostał żółta kartkę za falstart. Mogło to delikatnie wpłynąć na jakość jego startu w finale.

Czas na skok wzwyż. Twoja Milena Mołdoch zdobyła w młodszej grupie srebro z takim samym wynikiem jak mistrzyni. Patryk Panyło z UKS Tempo 5 Przemyśl też był drugi. Mogło być lepiej, czy nie ma co narzekać?
Raczej to drugie, choć to moja zawodniczka w jednej z prób na 168 była bliżej szczęścia niż jej rywalka. Milena rok temu zdobyła brąz, teraz była gotowa do walki o coś więcej, wynikiem 165 wyrównała życiówkę, więc zasłużyła na pochwały.

A Patryk?
Też się spisał. Przed mistrzostwami w Rzeszowie skoczył 205 cm, a we Wrocławiu wynik był o dwa centymetry słabszy. Wprawdzie z różnych powodów z konkursu wycofało się dwóch wysoko notowanych zawodników, ale okoliczności trzeba umieć wykorzystać. Patryk pierwszy raz skakał w mistrzostwach w kategorii U’20 i dobrze sobie poradził.

Co nam zostało?
Agata Dziepak w chodzie i sztafeta mieszana 4x400 ze Stalowej Woli. Biegacze Stali nastawiali się na medal i cel osiągnęli. Agata stanęła na podium, ale to nie był do końca udany start.

Miała wygrać?
Nie, wygrała zawodniczka najlepsza w stawce, ale Agata nie poszła na miarę swoich możliwości, dlatego nie zdobyła srebra.

Marcin Tabaka, także z Resovii, był czwarty w biegu na 300 metrów. Koło podium w biegu na 1000 metrów miał się też zakręcić Igor Dołęga, ale wylądował na ósmej pozycji. Co się stało?
Zaryzykował, ruszył mocno od początku, ale nie wytrzymał dystansu. Można powiedzieć, że przeszacował swoje możliwości.

Okej, przechodzimy do tego, co będzie w weekend w Toruniu. Kto z resoviaków zostanie mistrzem Polski? Albert Komański, Anna Wielgosz, Oliwer Wdowik?
Każdy ma szansę. Albert wygląda dobrze, ma już za sobą pierwsze, całkiem udane starty. Anka w Copernicusie pobiła rekord życiowy w hali na 800 m, więc też jest dobrze nastawiona.

Oliwer w Copernicusie był drugi na 60 metrów, ale po biegu wspomniał, że noga dalej boli?
Pytanie, jak się będzie czuł, na co pozwoli mu zdrowie. Nie jest łatwo, gdy nie ma się pełnego komfortu. Zobaczymy.

Co w skoku wzwyż zdziała Wiktoria Miąso? Jak się mają jej plecy?
Plecy są pod kontrolą, pozwalają trenować, startować, ale pojawił się inny kłopot, kontuzja kostki. Ciężko coś wyrokować.

Będą niespodzianki?
Resovię będzie reprezentować jedenastu sportowców. Każdy powalczy. Można błysnąć w seniorach, ale będzie też klasyfikacja młodzieżowa, U’23. Jest tam kilka szans na pierwszą trójkę. Liczę, że nie wrócimy do Rzeszowa z pustymi rękoma.