Naukowczyni z Politechniki Rzeszowskiej uzyskała grant z Narodowego Centrum Badań i Rozwoju w programie LIDER

- Dr inż. Izabela Zaborniak z grupy badawczej Chmielarz Research Group swoje dotychczasowe doświadczenie naukowe zdobywała, realizując pracę doktorską pod opieką prof. Pawła Chmielarza, kierownika Katedry Chemii Fizycznej oraz uczestnicząc w stażach naukowych w zagranicznych jednostkach naukowych. Jest także zastępcą opiekuna Studenckiego i Doktoranckiego Koła Naukowego Inżynierii Chemicznej i Farmaceutycznej "IPSUM" - informuje Damian Gębarowski, rzecznik prasowy i dyrektor Centrum Komunikacji i Kultury Akademickiej Politechniki Rzeszowskiej.

O projekcie:
W ramach realizacji projektu dr inż. Izabela Zaborniak uzyska precyzyjnie zdefiniowane polimery rozgałęzione składające się z rdzenia sacharozy oraz z ośmiu polimerowych ramion bocznych zbudowanych z kopolimerów należących do grupy akrylanów, zarówno monomerów jonowych zawierających kationowe oraz anionowe łańcuchy boczne, jak i niejonowych. W tym celu zastosuje metodę polimeryzacji rodnikowej z przeniesieniem atomu (ATRP), gdyż wskazana grupa technik pozwala na projektowanie polimerów o dobrze zdefiniowanej strukturze. Istnieje zatem możliwość precyzyjnego modulowania uwalniania substancji aktywnych w zależności o kompozycji i długości ramion polimerowych.

Syntezowane polimery będą badane pod kątem zastosowań jako substancje pomocnicze do zmodyfikowanego uwalniania leków we współpracy z firmą farmaceutyczną, gdzie będą prowadzone badania rozwojowe, będące etapem przygotowania produktów uzyskanych w ramach realizacji projektu do wdrożenia na rynek. Obecność monomerów jonowych w łańcuchach bocznych polimerów determinuje mechanizm uwalniania substancji aktywnej w określonych odcinkach układu pokarmowego, natomiast zastosowanie polimerów niejonowych wpływa na właściwości fizykochemiczne końcowej formy materiału polimerowego, zwiększa biozgodność polimeru oraz moduluje jego rozpuszczalność.

Projekt jest odpowiedzią na zapotrzebowanie rynku farmaceutycznego na pomocnicze substancje chemiczne, które ulepszają efekt terapeutyczny. Cel ten jest obecnie osiągany przez zmiany w sposobie podawania substancji leczniczej. Technologia postaci leku stanowi zatem doskonałe narzędzie do optymalizacji farmakoterapii oparte na obecnej już na rynku substancji aktywnej.