Odrzutowiec Iskra na dziedzińcu Muzeum Centralnego Okręgu Przemysłowego w Stalowej Woli. Zobacz zdjęcia

Muzeum Regionalne realizuje budowę Muzeum Centralnego Okręgu Przemysłowego przy ulicy Hutniczej, przy Zespole Szkół numer 1. Wcześniej znajdowały się tam warsztaty szkolne, a potem ekspozycja "COP dla przyszłości. Ludzie, przemysł i architektura". Obecnie prowadzone są prace nad aranżacją wystawy, która składać się ma z trzech bloków tematycznych: "Centralny Okręg Przemysłowy. Narodziny innowacyjnego przemysłu w Polsce", dla dzieci "Miasto", pokój zagadek pod nazwą "Zgaszona gwiazda COP-u – okupacja".

We wtorek na dziedzińcu Muzeum stanął samolot odrzutowy. Eksponat trafił z Muzeum Sił Powietrznych w Dęblinie, wcześniej należał do 42. Bazy Lotnictwa Szkolnego w Radomiu. Maszyna pochodzi z 1960 roku. To pierwszy polskiej konstrukcji samolot odrzutowy. Od 1964 roku znajdował się na wyposażeniu w dęblińskiej Szkole Orląt jako dwumiejscowy samolot szkolno - treningowy do szkolenia zaawansowanego pilotów samolotów odrzutowych. W tej klasie samolotów ustanowiono na Iskrze w 1964 roku rekordy świata: prędkość lotu w obwodzie zamkniętym 100 km - 715 km/h, w obwodzie zamkniętym 500 km - 731 km/h, na odcinkach rzędu 15 - 25 km 839 km/h.

Prezentowany samolot służył między innymi w 61 Lotniczym Pułku Szkolno-Bojowym w Białej Podlaskiej, skąd 7 marca 1996 roku trafił do Centrum Szkolenia Inżynieryjno - Lotniczego w Oleśnicy.

Dwuosobowy TS-Iskra 11 B został wyprodukowany w WSK Mielec w 1960 roku. Jego wymiary to: 10,06 m rozpiętość, 11,15 m długość, 3,50 m wysokość, 17,5 metrów kwadratowych powierzchnia nośna. Masa własna - 2560 kg, startowa - 3840 kg. Osiągi: prędkość maksymalna na wysokości 5000 m - 720 km/h, prędkość przelotowa - 600 km/h, prędkość minimalna - 140 km/h, prędkość wznoszenia - 14,8 m/s, pułap - 11000 m, zasięg - 1250 km.

To drugi samolot w historii miasta. Pierwszy stał od końca lat 50 przez kilkanaście lat przy ulicy Narutowicza. Był to radziecki myśliwiec Jak-23 z jednostki wojskowej w Mielcu. Sprowadził go ówczesny wiceprezes aeroklubu. Po latach przeniesiono go w okolice Zakładowego Domu Kultury. W latach 70 zniknął z miejskiej przestrzeni.