Prof. Leszek Trybus otrzymał tytuł i godność doktora honoris causa Politechniki Rzeszowskiej

Leszek Trybus urodził się w 1946 r. we Wrocławiu. Po ukończeniu I liceum Ogólnokształcącego w Piotrkowie Tryb. rozpoczął studia na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH w Krakowie, które ukończył w 1970 r. Wkrótce potem wraz z żoną Anną, rzeszowianką, również absolwentką AGH, zamieszkał w Rzeszowie podejmując pracę w Wyższej Szkole Inżynierskiej (obecnie PRz).

Z Politechniką Rzeszowską związane jest całe jego życie zawodowe, począwszy od asystenta stażysty aż do profesora. Przez 30 lat kierował Katedrą Informatyki i Automatyki na Wydziale Elektrotechniki i Informatyki, która z czasem stała się największą jednostką Uczelni. W tym okresie 35 pracowników uzyskało stopnie doktora, czterech habilitację, a dwóch tytuły profesora. Umocniło to krajową pozycją Katedry. Prof. L. Trybus był również prorektorem ds. nauki (zrezygnował w stanie wojennym), kierownikiem Uczelnianego Ośrodka Obliczeniowego ETO, dyrektorem Instytutu Automatyki i Metrologii.

Stopnie naukowe i tytuł profesora uzyskał na swym rodzimym Wydziale Elektrotechniki GiH AGH (obecnie Wydział EAIiIB). Jego doktorat dotyczył identyfikacji matematycznego modelu wypalania porcelany elektrotechnicznej na podstawie pomiarów przeprowadzonych w Zakładach ZAPEL w Boguchwale. Podstawą habilitacji była monografia na temat sterowania optymalnego symetrycznymi systemami hiperbolicznymi, do której wyniki uzyskał podczas stażu w znakomitym Massachusetts Institute of Technology, USA. Tytuł profesora otrzymał w 1994 r. na podstawie książki o regulatorach wielofunkcyjnych (1992, WNT).

Szczegółowe problemy naukowo-badawcze, którymi zajmował się w pierwszym 10-leciu swej pracy dotyczyły identyfikacji, sterowania optymalnego i filtracji układów o parametrach rozłożonych. W drugim pojawiły się prace dotyczące regulacji cyfrowej, projektowania serwomechanizmów i robotów, a trzecim sterowanie adaptacyjne, samostrojenie regulatorów oraz komunikacja mikrokomputerowa. W ostatnich kilkunastu latach przeważają prace dotyczące systemów czasu rzeczywistego oraz rozproszonych systemów sterowania. Łącznie opublikował ponad 200 prac w czasopismach i materiałach konferencyjnych. Jedna z pierwszych ukazała się w czołowym czasopiśmie światowym IEEE Transactions on Automatic Control.

Prof. L. Trybus wypromował 11 doktorów z zakresu automatyki, informatyki i budowy maszyn (roboty). Recenzował kilkadziesiąt doktoratów, habilitacji i wniosków profesorskich. Prowadził ponad 200 prac dyplomowych. Na przełomie lat 80. i 90. przez prawie 2 lata pracował w Uniwersytecie Alberta w Kanadzie (Edmonton). Od 2005 r. przez 10 lat kształcił informatyków w PWSZ Krosno.

Wiele uwagi poświęcał współpracy z przemysłem traktując to jako powinność nauczyciela uczelni technicznej. Z czasem prace nad regulatorami i sterownikami, które jeszcze jako asystent zainicjował, stały się specjalnością wyróżniającą Politechnikę Rzeszowską wśród innych ośrodków akademickich. 30 lat temu w Zakładach ZAPEL Boguchwała, we współpracy z ZAP Ostrów Wlkp.,zastosował eksperymentalnie pierwszy krajowy regulator cyfrowy, tzw. WRC Inteldigit PI. W latach 90. w Katedrze opracowano rodzinę programowalnych sterowników wielofunkcyjnych PSW, których ponad 1000 wyprodukowały ZPDA Ostrów Wlkp. i ELMONT Biała Podlaska. System rozproszony PSW/WWT-CAN został wyróżniony nominacją w konkursie Polski Produkt Przyszłości 2000. Opracowano również kilka regulatorów samonastrajalnych oraz pakiet wizualizacyjny ORSA dla komputera nadrzędnego.
Od prawie 25 lat prof. L. Trybus jest członkiem Komitetu Automatyki i Robotyki PAN. Przez 10 lat był polskim przedstawicielem w dwu komitetach technicznych międzynarodowej federacji automatyków IFAC. Był także członkiem około 50. komitetów programowych konferencji z zakresu automatyki, robotyki i informatyki.

Brał również udział w działalności społecznej. W latach 80., wypełniając wolę zmarłego ojca, organizował Salę Pamięci Żołnierzy Okręgu AK „Łódź” w Klasztorze OO. Bernardynów w Piotrkowie Tryb. Potem działał w rzeszowskim Komitecie Obywatelskim. Utrzymywał kontakty z Duszpasterstwem Akademickim. W latach 90. był członkiem Rady i Zarządu Miasta Rzeszowa, a później członkiem Rady Programowej rzeszowskiego Ośrodka TVP. Przez kilkanaście lat wchodził w skład Rady Nadzorczej Elektrociepłowni Rzeszów.

Do odznaczeń i nagród, które otrzymał, należy Krzyż Kawalerski OOP, nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Sekretarza Naukowego PAN, Krzyże Zasługi, nagrody i medale NOT, nagroda prezydenta Miasta Rzeszowa. Starszy syn jest doktorem informatyki, młodszy prowadzi formę architektoniczną. Doczekał się siedmiorga wnuków.

Ulubioną formą wypoczynku są wycieczki rowerowe w leśne okolice Rzeszowa.