Zaskocz swoich gości kawą i herbatą

Rodzaje kawWiedeńska
Kawa po wiedeńsku to napój składający się z jednego lub dwóch espresso, najlepiej przygotowywanych z jasno palonej kawy. Na espresso wlewane jest podgrzane mleko, a potem nakłada się bitą śmietanę. Wedle uznania można użyć innych dodatków jak płatki czekoladowe, cynamon lub bakalie.

Expresso
Espresso to nazwa napoju przygotowywanego w specjalnym ekspresie, przez przepuszczenie ok. 25-30 ml gorącej (ok. 88-92 stop. C) wody pod wysokim ciśnieniem przez bardzo drobno zmielone i ubite ziarna kawowca. Espresso podaje się zawsze w malutkich, filiżaneczkach.

Cappuccino
Najpopularniejszy napój kawowy na świecie, bazuje na espresso z dodatkiem spienionego mleka.

Proporcje kawy do mleka to 1/3 espresso, 1/3 mleka i 1/3 filiżanki spienionego mleka. Napój ten jest również często wykorzystywany do tworzenia tzw. latte art, czyli sztuki rysowania mlekiem rozmaitych wzorów. Cappuccino możemy posypać czekoladowym proszkiem, cukrem pudrem, cynamonem lub innymi dodatkami w zależności od upodobań.

Caffe macchiato
Tajemnicza nazwa, a znaczy tyle co kawa z kroplą mleka. Przygotowywana z espresso z niewielką ilością mleka. Macchiato w tłumaczeniu z języka włoskiego oznacza naznaczone, splamione, czyli tłumacząc całą nazwę oznacza espresso splamione mlekiem. Dodaje się go, mniej więcej tyle, ile mieści się na małej łyżeczce.

Caffe americano
Jeśli będąc w barze zaczyna nas boleć głowa od nazw serwowanych napojów kawowych, a chcemy wypić kawę bez udziwnień, wybierzmy caffe americano. Americano, jest prostym napojem kawowym przygotowywanym przez dodanie gorącej wody do espresso. Dzięki temu kawa ma podobną moc jak espresso, ale inny, delikatniejszy smak. Proporcje wody do espresso nie są ściśle określone, wszystko zależy od upodobania.

Równie ważne, co przyrządzanie jest umiejętne podawanie aromatycznego kawowego napoju. Odpowiedni kształt i wielkość naczynia oraz grubość jego ścianek mają wpływ na to, jak smakować będzie przyrządzony napar. Pamiętać musimy, że filiżankę lub szklankę dopasowujemy do rodzaju podawanej kawy. Do klasycznej czarnej kawy najlepsze będą porcelanowe filiżanki. Do espresso, porcelanowe, specjalne małe kubeczki. Podobno, podana w porcelanowym serwisie kawa, nawet przyrządzona na zalewajkę smakuje szlachetniej. Kawa lubi też szkło.

Cappuccino podajemy w wysokich, szklanych kielichach z uszkami. Mrożoną kawę frappe podaje się w wysokich szklankach mających grube ścianki. Do tego podaje się także łyżeczkę o długiej rączce.

I ty możesz zostać baristą we własnej kuchni!Chyba nie ma prostszego sposobu na przygotowanie kawy niż zalewajka. Wystarczy wsypać dwie łyżeczki zmielonej kawy do szklanki lub filiżanki i zalać wrzątkiem, gdy fusy już opadną na dno nasza kawa jest gotowa.

Ten sposób parzenia kawy jest jednym z najpopularniejszych w Polsce. Ale i jednym z najgorszych. Długi kontakt wody ze zmieloną kawą powoduje wytrącanie się dużej ilości szkodliwych dla zdrowia substancji. Tak podana nie oddaje pełni smaku i aromatu danej mieszanki kawowej.

Jeśli nie mamy ekspresu, to wcale nie oznacza, że nie możemy się delektować dobrą kawą, przygotowaną w domowym zaciszu. Zaskoczmy siebie i gości pysznym aromatycznym naparem przygotowanym na sposób turecki. Wymaga on zdecydowanie więcej cierpliwości i umiejętności. Ale goście będą zachwyceni.

Drobno zmieloną wcześniej kawę ziarnistą zmieszaną z cukrem wsypuje się do garnuszka - często nazywanego tygielkiem. Następnie zalewa się zimną wodą i kilkakrotnie podgrzewa nie dopuszczając do wrzenia. Gdy napar zaczyna się gotować zdejmujemy go z ognia i czekamy aż nieco ostygnie, a następnie znowu go podgrzewamy. W oryginalnym przepisie proces podgrzewania i stygnięcia należy powtórzyć trzy razy. Można jednak zakończyć sprawę po pierwszych manewrach. Napój będzie delikatniejszy w smaku.

Przed przelaniem kawy do filiżanek warto dolać do naczynia kilka kropel zimnej wody, co sprawi, że fusy opadną na dno.

Do kawy parzonej po turecku warto też dodać odrobinę zmielonego kardamonu. Lub w tańszej wersji - szczyptę cynamonu.

Rodzaje herbatZielona
Przygotowywana jest z tej samej rośliny co herbata czarna. Tylko nie podlega procesowi fermentacji. Dzięki czemu zachowuje ona większość właściwości świeżych liści, z których została przygotowana. Ma ona dosyć cierpki, trawiasty smak, ale i liczne właściwości zdrowotne. Pomaga między innymi w spalaniu tłuszczu.

Czerwona pu-erh
To herbata, która po procesie utleniania, przechodzi proces właściwej fermentacji, w wyniku której powstaje bardzo aromatyczna herbata o ciemniejszym kolorze niż czarna herbata. Ma smak, który najprościej określić jako ziemisty. Słynie ze swoich właściwości zdrowotnych. Między innymi spala tłuszcz i reguluje poziom cholesterolu.

Biała
Przyrządzana z pąków liści lub młodych liści, które nie podlegają fermentacji. Biała herbata jest najbardziej delikatną odmianą - brakuje jej cierpkości czarnej herbaty i trawiastości zielonej herbaty. Po jej zaparzeniu, w filiżance pływają srebrnobiałe włoski nieotwartych jeszcze pąków rośliny.

Do zaparzenia herbaty potrzebujemy miękkiej wody. Do parzenia w twardej wodzie nadają się tylko niektóre gatunki m.in. te z rejonu Assam. Należy wtedy użyć większej ilości suszu i parzyć herbatę nieco dłużej. Niezależnie od jakości wody powinno się używać wody świeżej, zagotowanej jeden raz, gdyż zawiera ona tlen potrzebny do uzyskania najlepszego naparu. Czajnik, w którym zamierzamy parzyć herbatę powinien być wcześniej ogrzany. Do suchego czajniczka należy wsypać odpowiednią ilość herbaty i zalać tzw. białym wrzątkiem, czyli wodą w drugim stadium wrzenia, kiedy pojawia się w niej tyle drobnych pęcherzyków powietrza, że wydaje się biała. Jeżeli zalejemy herbatę wodą przegotowaną, czyli w trzecim stadium wrzenia, pozbawimy napar aromatu, a w przypadku zastosowania wody niedogotowanej, pierwsze stadium wrzenia i pojedyncze pęcherzyki, zmniejszy się aromatyczność herbaty.
Przy zastosowaniu miękkiej wody herbatę należy parzyć 3,5 - 4 minuty, aby uzyskać najsilniejszy aromat. Im twardsza woda, tym dłużej parzymy.

Elegancko podana kawa i herbataAnna Krupa, kelnerka z Jasła:
W Polsce mamy mnóstwo dziwnych przyzwyczajeń. Nie mających żadnego wytłumaczenia. Pierwszą taką gafą, nagminnie przez wszystkich popełnianą, jest picie zimnej kawy. Polacy są przyzwyczajeni do dolewania do napoju zimnego mleka. Tymczasem picie kawy jest swoistym rytuałem. I pijemy ją gorącą. Mleko do niej powinno być przegotowane i podane również gorące. W dzbanuszku. Kolejnym błędem jest moda na picie niesłodzonej kawy. A to jest przede wszystkim niezdrowe. Bo cukier łagodzi drażniące żołądek działanie kofeiny. Powinniśmy ją posłodzić, choćby jedną kostką cukru. Nie polecam również kupowania zmielonej kawy. Ponieważ nie jesteśmy w stanie ocenić, z jakich ziaren została przygotowana. Często bywa tak, że do mielenia używa się tych najgorszych. Poza tym, najlepsza kawa to ta zaparzona tuż po zmieleniu. Podając herbatę, również popełniamy błędy. Zapraszając gości należy pamiętać, aby liściastą herbatę zaparzać w czajniczku. Elegancko będzie, jeśli herbatą ekspresową również podamy w czajniczku. Jeśli go nie posiadamy, powinniśmy obok filiżanki z gorącą wodą, na stole postawić dodatkowy talerzyk. A na nim powinna się znaleźć torebka herbaty, cytryna i łyżeczka.

Słów kilka o tym, jak dbać o srebrne sztućce i kryształowe zastawySrebrne sztućce czy kryształowe kieliszki stanowią ozdobę każdego domu. Jednak po pewnym czasie mogą zmatowieć i stracić swój dotychczasowy urok.

Na szczęście jest kilka prostych sposobów jak o nie dbać, by zawsze były lśniące.

Kryształy
Przede wszystkim myjemy je zawsze w zimnej wodzie. Pod wpływem ciepła kryształowe naczynia tracą połysk i matowieją. Nie wolno również stosować ostrych środków czyszczących. Do wody dodajemy 1/3 szklanki octu na 1 litr wody. Kryształy należy odłożyć do wyschnięcia, a następnie polerować miękką szmatką. Ale nie wolno wycierać, gdyż możemy je z łatwością uszkodzić. Im grubszy kryształ, tym jest on bardziej wrażliwy na uszkodzenia i zmiany temperatury.

Srebro
Srebrne sztućce najlepiej jest czyścić w roztworze octu i soli. W trzech litrach wrzątku rozpuszczamy cztery łyżki stołowe sody i pięć łyżek octu. Wkładamy umyte sztućce do wrzącego roztworu i moczymy je przez minimum pół godziny. Odlewamy wodę i polerujemy sztućce do sucha bawełnianą lub flanelową szmatką.

Do usuwania mniejszych zabrudzeń możemy użyć wody po gotowaniu ziemniaków, szczawiu, szpinaku czy rabarbaru.