Stalowa Wola. Lasowiacka msza święta w rocznicę poświęcenia przeniesionego drewnianego kościoła świętego Floriana. Zobacz zdjęcia

Msza święta została została odprawiona w lasowiackiej oprawie. Społeczność Klastra Lasowiackiego w darze dla parafii przygotowała na tę szczególną okazję wyszywany regionalnymi motywami obrus na ołtarz wykonany przez Zofię i Anitę Rybę ze Spółdzielni Socjalnej Łęgowianka. Liturgii towarzyszyła również piękna oprawa muzyczna w wykonaniu Grupy Wokalnej Pałacyk Michla oraz Kapeli Lasowianka.

Po Mszy świętej na koncert „Pieśni lasowiackie” zaprosili jego twórcy: Aleksandra Kopp, Magdalena Drozd i Edward Horoszko. Po raz pierwszy wierni usłyszeli nowe opracowania odnalezionych w archiwach pieśni dawnych mieszkańców Puszczy Sandomierskiej.

Kościół pod wezwaniem świętego Floriana w Stalowej Woli posiada niezwykłą historię, która ma początek w 1802 roku we wsi Stany w gminie Bojanów. Już na początku II wojny światowej lasowiacką wieś Stany, podobnie jak i cały region Puszczy Sandomierskiej, upatrzyli sobie Niemcy na poligon wojskowy do testowania rekiet. Wysiedlali mieszkańców, spalili domostwa. Kościół sprzedany został na opał pewnemu piekarzowi. A że w nowo powstałym osiedlu Stalowa Wola nie było świątyni (była tylko kaplica), intensywne zabiegi księdza Józefa Skoczyńskiego oraz mieszkańców doprowadziły w 1943 roku do przeniesienia drewnianego kościoła do okupowanej Stalowej Woli, gdzie został przywitany z niebywałym entuzjazmem.

We wrześniu 1943 roku zaczęto furmankami przewozić elementy kościoła. Prace trwały sto dni. 12 grudnia 1943 roku kościół został poświęcony i otrzymał tytuł świętego Floriana, patrona hutników (w Stanach nosił tytuł świętego Jana Gwalberta).

12 grudnia 1943 roku w pierwszym stalowowolskim kościele odprawiona została msza święta. Zyskał tytuł „matki” wszystkich kościołów stalowowolskich zbudowanych na pierwotnym obszarze miasta. Drewniana świątynia z dzwonnicą, rówieśniczką kościoła, jest wyspą przeszłości otoczoną przez betonową zabudowę. Kościół jest autentycznym wytworem rodzimej, lasowiackiej tradycji, miniskansenem tradycyjnego budownictwa sakralnego.