O co prowadzący debatę prezydencką w telewizji nie zapytał kandydatów? Mam listę pytań, że mucha nie siada

Może w przyszłości, gdy doczekamy się telewizji, która nie będzie podlegać politykom, tylko rzetelnie pokazywać ich działania, padnie pytanie o to, jak kandydaci wyobrażają sobie rolę głowy państwa. Czy ma to być prezydent jakichś partii i elektoratów, identyfikujący się z jedną stroną sporu politycznego, czy też ma to być „ktoś z wyższego piętra”, arbiter, który łączy, a nie dzieli.

Może w przyszłości usłyszymy, co kandydaci sądzą o rosnących kosztach utrzymania aparatu państwowego, czy np. są zwolennikami wypłacania z obywatelskich pieniędzy kilkudziesięciomilionowych subwencji partiom politycznym, w sytuacji gdy te partie i tak czerpią na lewo i prawo dodatkowe profity? Czy w wyborach do parlamentu wprowadzimy okręgi jednomandatowe, aby to obywatele mieli decydujący wpływ na kształt list wyborczych, a nie partyjni bonzowie? Czy stać nas na 360 posłów w Sejmie i 100 senatorów w Senacie? Czy, nomen omen, telewizja publiczna ma pozostać rządową?

Jak kandydaci wyobrażają sobie ułożenie naszych stosunków z sąsiadami? Czy mamy trwać w Unii Europejskiej, czy też z niej wyjść, skoro jest nam w niej źle? Jak sprawić, by polska gospodarka dała sobie radę w popandemicznym świecie?

Czy przyszły prezydent ma jakąś wizję systemu opieki zdrowotnej w Polsce? Jaką rolę przypisuje samorządom? Co z reformą sądownictwa, która została zapowiedziana, ale jej nie ma? Czy władza sądownicza ma podlegać politykom, czy nie? I wreszcie co zamierza zrobić głowa państwa, aby przywrócić w Polsce respekt dla litery prawa?

Jest wiele ważnych pytań, które nie padły. I może stąd to pobudzenie nieco znudzonych widzów, do których się zaliczam, gdy mucha usiadła na głowie jednego z kandydatów.