O wzmacnianiu pleców, czyli nie zniechęcajcie się trudnościami [FELIETON]

Czytelnikom „Nowin” ks. Kowalskiego przedstawiać nie trzeba. Salezjanin pochodzący z podrzeszowskich Siedlisk, w 1942 r. został zamordowany w obozie Auschwitz-Birkenau po tym, jak odmówił podeptania różańca.

W swoim wystąpieniu więcej miejsca niż zazwyczaj poświęciłem trudnościom, z jakimi zmagał się w seminarium. Pół roku po tym, gdy jako 19-letni kleryk postanowił, że „ma być i musi być świętym”, wyrzucał sobie, że nie ma w nim początkowej gorliwości, a w jego ocenach dokonywanych przez przełożonych powtarzało się: „dobry, ale nerwowy”. On jednak nie zniechęcał się trudnościami. Wręcz przeciwnie, motywowały go one do jeszcze większej pracy nad sobą. W efekcie, przyjmował świecenia kapłańskie już jako oszlifowany diament.

Zasada, by nie zniechęcać się trudnościami, dotyczy nie tylko świętych, ale każdego z nas. To, że się one pojawiają, jest rzeczą normalną. Pytanie tylko, czy się im poddamy, czy spróbujemy je przezwyciężyć. Czasami jednak odnoszę wrażenie, że w dzisiejszym bezstresowym modelu wychowania chodzi o to, by odizolować dzieci od wszystkiego, co może być dla nich trudne. Skutek – niska odporność młodych na stres, a często „załamka”, gdy pojawiają się nawet niewielkie problemy.

Józef Kowalski w wieku 11 lat wyjechał do szkoły z internatem. To był „kurs przyspieszonego dojrzewania”. Dziś jest inaczej - jedenastolatki są jeszcze z reguły w domu.

Dlatego mam prośbę do rodziców: nie zdejmujcie ciężarów z ich pleców. Raczej pomóżcie im wzmacniać plecy.