Postulator procesu beatyfikacyjnego rodziny Ulmów wystąpił na nadzwyczajnej sesji sejmiku podkarpackiego [ZDJĘCIA, WIDEO]

Ksiądz postulator wystąpił w piątek na nadzwyczajnej sesji sejmiku podkarpackiego z wykładem o rodzinie Ulmów „Ku szczytom świętości”. Radni i publiczność w głębokiej ciszy słuchali słów księdza Burdy. Swoim wystąpieniem uświetnił on Rok Rodziny Wiktorii i Józefa Ulmów z dziećmi, ogłoszony jednomyślnie przez radnych wojewódzkich w styczniu.

Beatyfikacja małżeństwa Ulmów oraz ich 7 dzieci, w tym jednego nienarodzonego, które Wiktoria Ulma nosiła pod sercem, wszystkich zabitych przez Niemców za pomoc udzieloną 8 Żydom, nastąpi 10 września w Markowej.

- Po raz pierwszy mamy do czynienia z niezwykłym aktem wyniesienia do chwały ołtarzy całej rodziny, rodziny wielodzietnej, a po drugie dziecka nienarodzonego, które nie przyszło na świat ani w sposób naturalny, ani w sposób nadprzyrodzony poprzez przyjęcie daru wiary w sakramencie chrztu świętego. Wydarzenie absolutnie unikatowe i bez precedensu, które wnosi też nowe perspektywy, jeśli chodzi o przestrzenie refleksji teologicznej Kościoła katolickiego – mówił ks. dr Witold Burda.

W oficjalnym watykańskim dokumencie zapisane jest, że rodzina Ulmów została zabita „z racji nienawiści do wiary”. Dokonał tego były komendant żandarmerii niemieckiej w Łańcucie Eilert Dieken z Essen w Niemczech, który nigdy nie poniósł kary. Był on ochrzczonym ewangelikiem, ale wyrzekł się wiary w 1941 roku, choć nikt tego od niego nie wymagał, i przeszedł ważne szkolenie ideologiczne. To on podjął decyzję o wymordowaniu Żydów ukrywanych przez Ulmów i samych Ulmów. Pomagał mu głównie 23-letni żandarm Joseph Kokott, nazywany „diabłem z Łańcuta”. Kokott po egzekucji wołał do polskich sześciu woźniców, z którymi żandarmi przyjechali na wozach z Łańcuta do Markowej, „Patrzcie, jak giną polskie świnie, które przechowują Żydów”.

– W przypadku procesów beatyfikacyjnych na drodze męczeństwa poniesionego za wiarę w Chrystusa mamy do czynienia z dwoma stronami. Z jednej strony jest ofiara, która ponosi męczeńską śmierć za wiarę w Chrystusa, a z drugiej strony prześladowca, który kierując się nienawiścią do wiary wyznawanej przez ofiarę, pozbawia ofiarę życia – mówił ks. Burda w sejmiku podkarpackim.

Ksiądz postulator podkreślił, że męczeńska śmierć Ulmów, która miała miejsce nad ranem 24 marca 1944 roku, nie dokonałaby się bez pięknego, codziennego, opartego na wierze w Boga życiu rodziny Józefa i Wiktorii Ulmów, na wzajemnym szacunku, na pielęgnowanej więzi małżeńskiej i na religijnej atmosferze, jaka panowała w domu Ulmów.

- Józef Ulma był wielokrotnie przestrzegany, by nie przetrzymywał Żydów w swoim domu, bo będą z tego problemy. On odpowiadał, „To są też ludzie. Ja ich z domu nie wygonię”. Widać w tym zdaniu po pierwsze świadomość grożących konsekwencji i świadomość tgego, że jest coś ważniejszego, niż tylko ludzka logika. Albo bezduszne prawo okupanta niemieckiego, albo wierność Ewangelii. To jest bardzo głęboki poziom życia duchowego rodziny Ulmów. Wszyscy mówią, że Ulmowie kierowali się wiarą – mówił ks. Burda.

O tej wielkiej wierze mówią też dwa podkreślenia w Piśmie Świętym, znalezionym kilka dni po kaźni Żydów w domu Ulmów: tytuł przypowieści o miłosiernym Samarytaninie z dopiskiem Józefa Ulmy „tak” i drugi fragment, Kazanie na Górze, 5 rozdział Ewangelii Mateusza, 46 wiersz „Jeśli miłujecie tylko tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę u Pana Boga mieć będziecie?”.

– Obydwa teksty mówią o miłości bliźniego. Tym się kierowali Ulmowie. I nawet historycy z instytutu Jad Waszem uznali to za dowód bezinteresownej pomocy udzielonej przez Ulmów Żydom – powiedział ks. Burda.